پاسخ سطح گرلین آسیل دار پلاسمایی به تعداد گام روزانه زنان سالمند یائسه فعال و کم تحرک

اهداف: گرلین تام پلاسمایی در ایزوفورم های آسیل دار و بدون آسیل هنگام چاقی، هایپرگلیسمی، سوء تغذیه، ورزش و محدودیت کالری تغییر می کند. مطالعات علمی نیمرخ تغییرات و پاسخ هورمون گرلین تام را به دنبال ورزش های هوازی ناهمگون نشان داده است. ازآنجا که فعالیت پیاده روی به صورت آرام یا نسبتاً تند، در متن فعالیت های روزمره اقشار میانسال و سالمند جریان دارد، هدف پژوهش حاضر بررسی این پرسش است که آیا میانگین تعداد گام روزانه با سطح پایه ایزوفورم گرلین آسیل دار زنان یائسه به سبک های زندگی متفاوت، وابسته است؟ مواد و روش ها: چهل زن یائسه سالمند (سن 4/6±55/9 سال) بدون عوراض قلبی-عروقی و متابولیک یا ارتوپدی و بر مبنای تعداد گام روزانه به دو گروه فعّال (بیست نفر) و کم متحرک (بیست نفر) تفکیک شدند. یافته ها: میانگین تعداد گام روزانه گروه فعّال (2659±8022) نسبت به گروه کم تحرک (913±3450) به صورت معنادار بالاتر بود. غلظت های پایه گرلین فعّال در دو گروه فعّال (195.4±131 pg/ml) و کم تحرک (73±pg/ml 165/4) تفاوت معناداری نداشت همچنین ارتباط معناداری میان سطح گرلین آسیل دار و تعداد گام روزانه آنان به دست نیامد (05/p<0). تغییرات انسولین ناشتا در دو گروه تفاوت معناداری نداشت و ارتباط آن با تعداد گام روزانه نیز معنادار نبود (05/p<0). با این حال پارامترهای آنتروپومتری bmi, % bf, whr در دو گروه، معنادار و ارتباط معکوس با تعداد گام روزانه را نشان داد (0/05>p). نتیجه گیری: افزایش حجم فعالیت بدنی زنان سالمند یائسه با کاهش عوامل خطرزای بیماری های مزمن و کنترل چاقی ارتباط پیدا می کند. به علاوه افزایش تعداد گام روزانه (حداقل به اندازه 8000 گام در روز) تاثیری بر تغییر سطوح هورمون های گرلین آسیل دار و انسولین ناشتا نداشت. به نظر می رسد که مطابق شواهد علمی آستانه حداقل 10000 گام روزانه، احتمالاً برای دستیابی به ایجاد پاسخ سازگاری های متابولیک این هورمون اشتها در افراد بزرگسال و میانسال قابل توجه باشد که به مراتب پایین تر از حجم فعالیت بدنی زنان فعّال در این مطالعه مقطعی است.